ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |
رویاپردازی برنامه هفتم در حوزه مسکن
زمان انتظار برای خرید خانه به ۱۲ سال کاهش مییابد؟
مسکن همیشه یکی از اصلیترین دغدغهها در ایران بوده و به همین دلیل در طرحریزی برنامههای توسعه نیز همیشه بخشی مجزا برای مسکن و ساخت و ساز وجود دارد؛ برنامه هفتم هم با وجود تمام انتقاداتی که به آن وارد است از این اصل مستثنی نیست.
در لایحه برنامه هفتم توسعه کشور از شاخصی بهنام «شاخص دسترسی به مسکن» یادشده که میزان آن مربوط به تعداد سالهایی است که یک فرد باید کار و همه درآمد خود را پسانداز کند تا صاحب یک خانه با متراژ ۷۵ متر شود.
بر این اساس، دولت پیشبینی کرده است دسترسی به مسکن در پایان برنامه هفتم یعنی پایان سال ۱۴۰۷ تا هفت سال و نیم کاهش پیدا میکند، اما در نهایت این مقدار با هدف واقعیسازی اهداف کمی برنامه از سوی کمیسیون تلفیق به ۱۲ سال افزایش پیدا کرد. اما این رقم تا چه اندازه به حقیقت نزدیک است؟
با توجه به آخرین گزارش منتشرشده از سوی مرکز آمار، متوسط قیمت مسکن در شهر تهران به ۷۷ میلیون تومان رسیده است! از آنجا که بهویژه در کلانشهرها عملا امکان خرید خانه برای افراد با حقوق کارگری وجود ندارد، کارگران غالبا متقاضی اجاره واحدهای مسکونی هستند.
با این حال بهطور استاندارد افراد باید یک سوم حقوق ماهیانه خود را به مسکن اختصاص دهند و بر همین اساس حالا زمان انتظار برای خانهدار شدن کارگران افزایش چشمگیری پیدا کرده است. با توجه به حقوق هشت میلیون تومانی وزارت کار، اکنون کارگران باید حدود ۲۸ سال در انتظار باشند تا بتوانند با یک سوم حقوق خود در تهران، تنها یک متر خانه بخرند! با همین محاسبات همچنین کارگران باید ۱۰۶ سال منتظر بمانند تا بتوانند خانهای ۵۰ متری بخرند!|